Archief van
Maand: oktober 2011

Jaaaaaaa, now we are home again!!! Yesterday she and Gustav were driven by ambulans to the childrens hospital at Östra and today we came home. We are enjoying every minute of it.
Elise is doing good, but still tired and in some pain of course. But she is looking forward to play with her friends again.

The neurochirurg told us that he managed to take the ‘spot’ away. He could not see if it was tumor- or scar tissue We hope that it was benign (goedaardig/godartat) tumor or scar tissue of course. We will get the results in two weeks. We will keep you posted.

Sophie is doing great as well. Gustav and me are hoping for a more calm period now 🙂

20111025-194642.jpg

Doing great!

Doing great!

Elise is doing great! We are already of the intensive care, back in a normal room. She is eating, talking and laughing, as if they didn’t operate on her brain yesterday. She is amazing! Hopefully we will be transported to the childrens hospital at Östra soon.

Thank you for all your prayers, thoughts and love that you sent to her and to us!

Wakker/ Vaken

Wakker/ Vaken

Nu is onze lieve Elise weer een beetje wakker. Haar hoofd in een levensgrote tullband met wel honderd slangetjes die ze er uit probeert te trekken. Beetje koorts en nog versuft. We hebben de chirurg nog niet gesproken helaas.

Nu har vÄr lilla Elise vaknat. Huvudet i en jÀtte stor tullband och ungefÀr hundra slangar som hon försöker dra ut en o en. Lite feber och vimmelkantig. Vi har Ànnu inte talat med kirurgen dock.

Het ziekenhuis/Sjukhuset

Het ziekenhuis/Sjukhuset

Svenska finns nerÄt!
Bepakt en bezakt lopen we naar het immens grote gebouw waar we vorig jaar zoveel bange dagen en nachten hebben doorbracht. Elise springt gezellig op en neer als we vertellen dat we naar het ziekenhuis gaan. Jaaaaa, leuk, de stomme knobbel weghalen! roept ze.

Binnengekomen krijg ik het warm en koud tegelijk. Bekende gezichten van zusters en artsen die ik liever nooit meer zou willen zien. Ziekenhuiswit met appeltjes groen in een vergeefse poging de smalle gangen wat op te vrolijken zodat je niet alle oude kreupele mensen met grote hoofdverbanden zult opmerken. Tegen Elise zeggen we net iets te vrolijk: kijk eens wat een mooie kamer en dat is jouw bed, fijn he!

De neurochirurg komt gelukkig snel langs voor het verplichte praatje. Elise heeft een tekening voor hem gemaakt. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, hebben we het over hoe je het beste haar schedel kunt open maken en of er wel of niet een drain komt die het teveel aan bloedingen kan af voeren. Mijn kleine meisje wat vannacht nog een nachtmerrie had over een poesje, is morgen weer een kind op de operatietafel.

De wereld op z’n kop. Ja, onze kraamtijd hadden we ons anders voorgesteld. Maar we blijven erbij: er is hoop want ik heb het!

————————————————–

Packad och klart gÄr vi till den enorma byggnaden dÀr vi förra Äret haft sÄ mÄnga oroliga dagar och nÀtter. Elise hoppar glatt upp och ner nÀr vi sÀger att vi ska till sjukhuset. Jaaaaa, kul, den dumma knölen ska bort! ropar hon.

NÀr vi kommer in blir jag varmt och kallt samtidigt. Bekanta ansikten av systrarna och lÀkarna som jag aldrig ville trÀffa igen. Sjukhusvit med Àppelgrönt i ett fÄfÀngt försök att muntra upp de smala korridorerna sÄ att man inte skall lÀgga mÀrke till alla gamla mÀn och kvinnor med stora huvudet bandage. Till Elise sÀger vi lite för glad: Titta vilket vackert rum och det blir din sÀng, mysigt eller hur!?!

Lyckligtvis kommer neurokirurgen snabbt för det obligatoriska samtalet. Elise har ritat nÄgot i blÄtt och rött till honom. Som om det vore det mest naturliga i vÀrlden talar vi om hur man bÀst kan öppna hennes skalle och huruvida ett drÀn ska sÀtas som kommer att ta bort blodet. Min lilla tjej som inatt hade en mardröm om en kat blir i morgon ett barn pÄ operationsbordet.

VÀrlden Àr upp och ner. Ja, Sophies första tid hos oss blir lite annorlunda Àn vi hade hoppats pÄ. Men vi tror fortfarande: det finns hopp för jag har det!

Sophie en Elise

Sophie en Elise

En toen hadden we er ‘opeens’ twee. Fantastisch. Elise vindt het heerlijk om lekker met Sophie te knuffelen. De borstvoeding is nu goed op gang en Sophie groeit goed.

Mijn ouders zijn ondertussen aangekomen en dat is heerlijk. Niet alleen gezellig maar ook erg praktisch met vier extra handen 🙂

Morgen gaan we naar het ziekenhuis en donderdag is de grote operatie. Schenk Elise een extra gebedje of gedachte of steek een kaarsje voor haar aan. Hoe we het gaan doen met slapen en borstvoeding en IC weten we nog niet, maar dat zien we vanzelf wel.

We hebben nu aan haar verteld wat er gaat gebeuren. Haar antwoord? Ja, hoor de dokters mogen graag een stukje van mijn haar weghalen en die stomme knobbel in mijn hoofd gaat lekker weg, weg, weg (waar ze vrolijk bij te dansen staat). Geweldig kind.